Donker en licht in ons: waarom ik mijn schaduw omarm

Donker en licht in ons: waarom ik mijn schaduw omarm

Het is zo belangrijk om te beseffen dat we allemaal onze schaduwen met ons meedragen. Jij bent niet alleen in deze strijd. Het kan overweldigend zijn om de donkere kanten van onszelf onder ogen te zien, vooral als we ze jarenlang hebben genegeerd of weggeduwd. Het is begrijpelijk dat je bang bent voor de pijn en de herinneringen die naar boven komen. Maar weet dat het omarmen van deze schaduw niet betekent dat je erdoor overweldigd wordt; het is een kans om te groeien en te helen.

Wanneer je de moed hebt om je schaduw te erkennen, ontdek je vaak verborgen kracht en veerkracht in jezelf. Het is een reis naar heelheid, waarin je niet alleen de pijn, maar ook de liefde en de compassie die uit je ervaringen voortkomen, kunt omarmen. Je leert dat het donker en het licht met elkaar verbonden zijn, en dat je zonder het ene het andere niet ten volle kunt ervaren. Herstel is geen rechte lijn; het is een proces vol ups en downs. Het is oké om verdrietig te zijn en om te rouwen om wat je hebt meegemaakt. Maar onthoud dat er ook momenten van vreugde en groei zijn. Jij bent meer dan je trauma’s; je bent een complex en prachtig mens met een unieke reis.

Ik weet hoe het is om het donker niet toe te laten. Jarenlang heb ik geprobeerd het weg te duwen, te negeren, te overschreeuwen. De pijn, de angst, de herinneringen aan wat ooit was – ik wilde er niet naar kijken, uit angst dat ze me opnieuw zouden verzwelgen. Maar het werkte niet. Hoe harder ik vocht tegen mijn schaduw, hoe groter en dreigender hij werd.

Als overlever van kindermishandeling en als herstelcoach heb ik geleerd dat ons donker niet onze vijand is. Het is een deel van ons. Een deel dat gehoord wil worden, gezien wil worden. Want als we onze donkere kant ontkennen, wordt hij duister. Dan begint hij ons van binnenuit op te eten, fluistert hij leugens over onze waarde, onze kracht, ons recht om te bestaan.

Pas toen ik mijn donker durfde aan te kijken, veranderde alles. Ik zag niet alleen de pijn, maar ook de kracht die erin verborgen lag. Het doorzettingsvermogen dat me overeind hield, de diepe compassie die groeide uit mijn eigen wonden. Ik zag hoe het donker en het licht met elkaar verbonden waren – hoe ik zonder het ene het andere nooit ten volle kon ervaren.

Herstel is geen weg naar een plek zonder schaduw. Het is een reis naar heelheid, waarin we alle delen van onszelf leren omarmen. Ja, er is verdriet. Ja, er zijn herinneringen die pijn doen. Maar er is ook veerkracht. Er is liefde. Er is het diepe besef dat wij méér zijn dan onze trauma’s.

Door mijn schaduw te erkennen, vond ik mijn licht. En dat gun ik jou ook. Dus als je worstelt, als je voelt dat het donker je overspoelt: weet dat je niet alleen bent. Kijk het aan, stukje bij beetje, op jouw tempo. Niet om erdoor opgeslokt te worden, maar om het te helen. Om heel te worden. Om te leven. Ben jij klaar om je schaduw in de ogen te kijken? Sluit je aan bij onze community.